SAHİH-İ İBN-İ HİBBAN Zvd

BABLAR    KONULAR  -  NUMARALAR

Z İ K İ R L E R

<< 1292 >>

20- Kişi Bineğine Binerken Ne Demeli?

 

(:-2380-:) Ali b. Rabıa el-Esedi der ki: Hz. Ali ata binerken: "Bismillah" dedi ve bindi. Hayvanın sırtına oturduktan sonra da: "Bize ikramda bulunup da bizleri bineklerle karada ve denizde taşıyan, bize güzel rızıklarından verip bizi yarattıklarının çoğundan daha üstün kılan Allah'a hamd olsun.

 

" ... Bunu bizim hizmetimize vereni tesbih ve takdis ederiz, yoksa biz bunlara güç yetiremezdik. Biz şüphesiz Rabbimize döneceğiz"[Zuhruf 13,14] dedi. Üç defa tekbir getirdikten sonra: "Allahım! Beni bağışla ki senden başka günahları kimse bağışlayamaz" diye dua etti. Sonra da şöyle dedi:

 

"Bineğinin terkine bindiğim bir sırada Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) de bu şekilde yapmıştı.'

 

- - -

Hadisi İbn Hibban, İhsan 4/167 (2686) rivayet etmiştir.

 

 

 

(:-2381-:) Ali b. Rabia der ki: Hz. Ali'ye, binmek için bir hayvan getirildiğine şahit oldum. Binmek için ayağını üzengiye koyduğu zaman: "Bismillah" dedi. Hayvanın sırtına oturduktan sonra da üç defa: "el-Hamdu lillah" dedi ve:

 

"Bunları buyruğumuza veren ne yücedir; zaten bizim takatimiz bunlara yetmezdi; şüphesiz Rabbimize döneceğiz"3 ayetlerini okudu. Sonra üç defa: "el-Hamdu lillah", üç defa da: "Allahu Ekber" deyip şöyle devam etti:

 

"Seni bütün eksikliklerden tenzih ederim. Ben kendime zulmettim beni bağışla ki, senden başka günahları kimse bağışlayamaz." Sonra güldü. Ben: "Ey mu'minlerin emiri! Neden güldün?" diye sorduğumda şu karşılığı verdi:

 

Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)'in de benim yaptığım gibi yaptığını sonra da güldüğünü gördüm. Ben de: "Niçin güldünüz ey Allah'ın Resulü!" diye sorduğumda: "Allah Teala, kulun: «Rabbim günahlarımı bağışla» demesinden hoşlanır. Çünkü kendisinden başka kimsenin günahları bağışlayamayacağını bilir" cevabını verdi.

 

- - -

İsnadı sahihtir. Hadisi İbn Hibban, İhsan 4/167 (2687), Tirmizi (3443), Tayalisi 1/122 (574), Ebu Davud (2602), Beyhaki, el- Esma ve's-Sifat (s. 240, 241, 471), Ahmed (1/97, 115, 128), Abd b. Humeyd (88, 89), Hakim (2/98, 99), Müslim (1342), Ebu Davud (2599) ve Tirmizi (2444)